Opis:
Leczenie stabilnej, przewlekłej niewydolności serca z zaburzoną czynnością skurczową lewej komory serca, w skojarzeniu z inhibitorami ACE i lekami moczopędnymi a także, w razie konieczności, z glikozydami nasercowymi.
5 mg/dobę. Jeśli obniżenie ciśnienia tętniczego krwi jest niezadowalające dawkę leku można zwiększyć do 10 mg/dobę. Nie należy stosować dawki większej niż 20 mg/dobę. U niektórych chorych, zwłaszcza u chorych ze stanami skurczowymi oskrzeli, początkowa dawka leku powinna wynosić 2,5 mg/dobę. U chorych z niewydolnością nerek (klirens kreatyniny <20 ml/min.), a także u chorych z niewydolnością wątroby (zapalenie wątroby lub marskość wątroby) początkowa dawka leku powinna wynosić 2,5 mg/dobę. Szczególną ostrożność należy zachować w razie zwiększania dawki leku (nie należy stosować dawki większej niż 10 mg/dobę). Lek może być przyjmowany zarówno w czasie posiłków, jak i przed jedzeniem - zawsze o tej samej godzinie. W przypadku pominięcia dawki przyjąć lek jak najszybciej. Jeśli do następnej dawki pozostało 4 h lub mniej, nie brać leku. Nie należy nagle odstawiać leku. Wskazane jest stopniowe zmniejszanie dawek (zwłaszcza u chorych z dławicą piersiową) ściśle wg zaleceń i pod kontrolą lekarza.
Nadwrażliwość na składniki leku, ostra niewydolność serca, wstrząs kardiogenny, blok zatokowo-przedsionkowy, zespół chorego węzła zatokowego, blok przedsionkowo-komorowy II lub III° , zwolnienie czynności serca poniżej 60 uderzeń/min. przed rozpoczęciem leczenia. Ciśnienie skurczowe <100 mm Hg przed rozpoczęciem leczenia. Ciężka astma oskrzelowa lub ciężka POChP. Zaawansowane stadium zarostowych chorób tętnic obwodowych, choroba Reynauda. Nie leczony guz chromochłonny nadnerczy. Kwasica metaboliczna. Nie stosować u dzieci.
Podczas leczenia należy okresowo mierzyć ciśnienie tętnicze krwi oraz tętno. Wskazana jest także okresowa kontrola czynności wątroby i nerek. Lek należy stosować ostrożnie w przypadku alergii w wywiadzie oraz takich chorób, jak: astma oskrzelowa, rozedma płuc, niealergiczne zapalenie oskrzeli, cukrzyca, nadczynność tarczycy, depresja, guz chromochłonny nadnerczy (bisoprolol można stosować wyłącznie po podaniu leków α-adrenolitycznych), miastenia, łuszczyca, zespół Raynauda i inne zaburzenia krążenia obwodowego, a także u chorych z niewydolnością wątroby oraz nerek. U chorych na cukrzycę leczonych insuliną lub doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi preparat należy stosować ostrożnie gdyż może maskować niektóre objawy obniżonego poziomu cukru we krwi, zwłaszcza przyśpieszoną czynność serca. Zaleca się regularną kontrolę poziomu cukru we krwi. Również u chorych z nadczynnością tarczycy lek może maskować objawy nadczynności, jak np. przyśpieszoną czynność serca (lek należy odstawiać szczególnie ostrożnie). Występuje możliwość interakcji z lekami stosowanymi do znieczulenia ogólnego. W badaniu przeprowadzonym u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca bisoprolol nie zaburzał zdolności prowadzenia pojazdów mechanicznych, jednak reakcje na bisoprolol zależą od zmienności osobniczej. Pacjenta należy poinformować, że w przypadku wystąpienia upośledzenia zdolności obsługiwania urządzeń znajdujących się w ruchu należy unikać obsługiwania tego typu urządzeń.
Nie zaleca się równoczesnego stosowania bisoprololu: z blokerami kanału wapniowego z grupy pochodnych niedihydropirydynowych (diltiazem, werapamil), z klonidyną, z inhibitorami monoaminooksydazy (oprócz inhibitorów MAO-B). Należy ostrożnie stosować u chorych leczonych lekami z grupy trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, barbituranami, pochodnymi fenotiazyny, lekami hamującymi cyklooksygenazę, pochodnymi ergotaminy, glikozydami naparstnicy, lekami przeciwarytmicznymi należącymi do klasy I (np. dizopiramid, chinidyna) lub III (np. amiodaron), lekami znieczulającymi, lekami sympatykomimetycznymi, insuliną i doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi, innymi lekami obniżającymi ciśnienie tętnicze krwi - w tym innymi β-adrenolitykami (również w postaci np. kropli do oczu).
Stosowanie i dawkowanie leku w okresie ciąży i karmienia piersią ustala lekarz.
Na początku leczenia u 1%-≤10% obserwowano uczucie zmęczenia i osłabienia, zawroty głowy, bóle głowy. Obserwowano także, zaburzenia krążenia obwodowego (zimne ręce i stopy), nudności, wymioty, biegunki lub zaparcia. Nasilenie objawów jest niewielkie i zwykle ustępują one po 1-2 tyg. od rozpoczęcia leczenia. Rzadko obserwowano (<1%): osłabienie siły mięśniowej, skurcze mięśni, bradykardię, niedociśnienie ortostatyczne, zaostrzenie niewydolności serca, zaburzenia przewodzenia przedsionkowo-komorowego, depresję lub zaburzenia snu. Bardzo rzadko obserwowano (u 0,01-0,1% pacjentów) skórne reakcje nadwrażliwości, alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa, koszmary senne lub omamy, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych lub zapalenie wątroby, zaburzenia potencji, zaburzenia słuchu, zmniejszenie wydzielania łez.
Bisoprolol należy do leków zwanych kardioselektywnymi β-adrenolitykami. Obniża ciśnienie tętnicze krwi poprzez zmniejszenie pojemności wyrzutowej serca i przepływu krwi na obwód oraz zahamowanie uwalniania reniny przez nerki. Zmniejsza także zapotrzebowanie mięśnia sercowego na tlen w wyniku zwolnienia czynności serca oraz zmniejszenia siły jego skurczu.
1 tabl. zawiera 2,5 mg, 5 mg lub 10 mg fumaranu bisoprololu.