Schorzenia układu nerwowego o różnej genezie, zapalenia nerwów, neuralgie, polineuropatie (cukrzycowe, alkoholowe), mialgie, zespoły korzonkowe, pozagałkowe zapalenie nerwu wzrokowego, półpasiec, porażenie nerwu twarzowego oraz jako środek wzmacniający.

Dorośli. W ciężkich i bolesnych przypadkach, dawka początkowa to 1 wstrzyk. (2 ml) dziennie w celu szybkiego osiągnięcia wysokiego stężenia we krwi. Po uspokojeniu ostrej fazy, i w przypadku mniej ciężkich schorzeń należy stosować wstrzyk. 2-3x/tydz. Zalecana jest kontrola leczenia przez lekarza w odstępach tyg. Należy najszybciej jak to jest możliwe zmienić leczenie na podanie doustne. Dzieci i młodzież. Brak odpowiednich badań dotyczących stosowania produktu u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat. Z tego powodu produkt nie powinien być stosowany u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat. Osoby starsze. Nie jest konieczne dostosowanie dawki. Pacjenci z niewydolnością nerek. Nie jest konieczne dostosowanie dawki. Pacjenci z niewydolnością wątroby. Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności u osób z niewydolnością wątroby. Z tego powodu nie należy stosować produktu u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby.

Roztw. do wstrzyk. należy podawać głęboko domięśniowo (i.m.). Ostrzeżenie dotyczące przypadkowego wstrzyk. dożylnego. Produkt przeznaczony jest wyłącznie do wstrzyk. domięśniowych (i.m.), a nie do wstrzyk. dożylnych (i.v.). Każde przypadkowe wstrzyk. dożylne musi być monitorowane przez lekarza lub w warunkach szpitalnych w zależności od ciężkości wynikających z niego objawów. W przerwach między podawaniem roztw. do wstrzyk., po zakończeniu leczenia roztw. do wstrzyk. oraz w mniej ciężkich przypadkach zaleca się stosowanie produktu leczniczego, drażetki, postaci do podawania doustnego – zgodnie z obowiązującą ChPL.

Nadwrażliwość na składniki preparatu. Zaburzenia przewodnictwa w mięśniu sercowym. Ostra niewydolność serca. Nie powinien być stosowany u noworodków (ze względu na obecność alkoholu benzylowego). Nie podawać dożylnie.

Lek podaje sie domięśniowo, głęboko.

W roztworach zawierających siarkę dochodzi do rozkładu tiaminy i wówczas może dojść do inaktywacji innych witamin. Dawki lecznicze pirydoksyny mogą osłabiać działanie L-dopa. Możliwe są interakcje z izoniazydem, D-penicylaminą i cykloseryną. Opisano interakcje z sulfonamidami. Lignokaina może nasilać działanie kardiotoksyczne równocześnie podanej adrenaliny lub noradrenaliny.

Nie stosować w okresie ciąży i laktacji.

Reakcje nadwrażliwości: niewydolność oddechu, wstrząs, obrzęk naczyniowy (forma ciężka) lub świąd, wysypka, pokrzywka (forma łagodna); zawroty głowy, nudności, zwolnienie tętna, arytmia, drętwienia i skurcze mięśniowe (przy omyłkowym, dożylnym podaniu leku).

Przedawkowanie może nastąpić przy dożylnym podaniu leku przez pomyłkę. Objawy: zawroty głowy, nudności, zwolnienie tętna, arytmia, drętwienia i skurcze mięśniowe.

Preparat złożony: tiamina, pirydoksyna i cyjanokobalamina- witaminy, które muszą być dostarczone z zewnątrz, oraz lidokaina. Tiamina ulega fosforylacji do pirofosforanu i trifosforanu, substancji biologicznie aktywnych, fizjologicznie aktywny pirofosforan tiaminy jako kokarboksylaza bierze udział w metabolizmie węglowodanów. Szczególną rolę odgrywa dekarboksylacja ketokwasów, których stężenie zwiększa się w stanach niedoboru tiaminy. Brak tiaminy prowadzi do zapalenia wielonerwowego (choroba beri-beri): neuropatia obwodowa (symetryczne parestezje paluchów, uczucie pieczenia stóp, skurcze mięśni łydek i bóle nóg), zmiany mózgowe (zapalenie mózgu i rdzenia, zespół Korsakowa), zmiany sercowo-naczyniowe (choroba mięśnia sercowego) i zmiany w obrębie przewodu pokarmowego. Rola fizjologiczna pirydoksyny (wit. B₆) polega na udziale w przekształceniach aminokwasów, w reakcjach transaminacji, oraz w dekarboksylacji aminokwasów w powstawaniu amin biogennych. Szczególnie ważną rolę pirydoksyna odgrywa w powstawaniu serotoniny (przy braku wit. B₆ duża liczba metabolitów tryptofanu jest wydalana z moczem). Fizjologicznie, także przemiana metioniny do cysteiny zależy od tej witaminy. Cyjanokobalamina (wit. B₁₂) pełni fizjologiczną funkcję w hemopoezie i w funkcjonowaniu układu nerwowego, katalizuje biologiczną syntezę kwasów nukleinowych. Brak wit. B₁₂ powoduje nieodwracalne zmiany w neuronach, Wrażliwość na brak witaminy szpiku kostnego i śluzówki przewodu pokarmowego wiąże się z szybką odnową komórek tych układów. Jednym z pierwszych objawów niedoboru jest anemia megaloblastyczna. Lidokaina hamuje powstawanie impulsu nerwowego i jego przewodzenie. Miejscem działania jest błona komórkowa neuronu. Podana w okolicę szybko blokuje przewodzenie nerwowe a więc znosi ból, działa silnie i długo. Witaminy B, tiamina i pirydoksyna wchłaniają się dobrze po podaniu domięśniowym. Przenikają do większości tkanek i przedostają się do mleka matki. Są metabolizowane w ustroju i wydalane przez nerki. Cyjanokobalamina po podaniu domięśniowym przedostaje się do osocza i przenoszona jest do tkanek, szczególnie do wątroby. Wydzielana jest z żółcią, gdzie dostaje się do krążenia jelitowo-wątrobowego.

1 ampułka (2 ml) zawiera 100 mg chlorowodorku tiaminy, 100 mg chlorowodorku pirydoksyny, 1 mg cyjanokobalaminy i 20 mg chlorowodorku lidokainy.