Hiponatremia. Przewodnienie hipotoniczne (zatrucie wodne). Wspomagająco w alkalozie metabolicznej.

Dawkowanie powinno być indywidualne, w zależności od obrazu klinicznego i wyników oznaczeń parametrów gospodarki wodno-elektrolitowej. Preparat podaje się w dożylnym wlewie kroplowym po uprzednim rozcieńczeniu, lub jako dodatek do roztworów infuzyjnych. Hiponatremia. W każdym przypadku należy ustalić przyczynę hiponatremii i dążyć do jej eliminacji. W ostrej hiponatremii objawowej, trwającej krócej niż 24 h, należy podwyższyć stężenie Na⁺ w surowicy do 120-125 mmol/l w ciągu 24 h lub w krótszym czasie. U pacjentów z objawową hiponatremią przewlekłą lub z hiponatremią o nie dającym się ustalić czasie trwania, stężenie Na+ w surowicy należy podwyższać z szybkością 0,5 mmol/l do osiągnięcia stężenia 120-125 mmol/l. W ten sposób można uniknąć powikłań ze strony OUN lub obrzęku płuc. Wzrost stężenia Na+ w surowicy w ciągu 24 h nie powinien przekroczyć 12 mmol/l. Zatrucie wodne. Najczęściej podaje się 3% lub 5% roztwór chlorku sodu. Nie należy podawać więcej niż 100 ml/h. W 1 ml 3% roztworu NaCl znajduje się 0,51 mmol Na⁺, zaś w 1 ml 5% roztworu NaCl - 0,86 mmol Na⁺.

Hipernatremia. Hiperchloremia. Kwasica metaboliczna. Obrzęki.

W czasie leczenia należy oznaczać stężenie sodu, potasu i chlorków w surowicy oraz kontrolować bilans wodny. Należy zachować ostrożność podając chlorek sodu pacjentom z niewyrównaną niewydolnością serca, marskością wątroby, stanem przedrzucawkowym, obrzękiem obwodowym i płucnym, zaburzeniami czynności nerek. Należy zachować ostrożność podając chlorek sodu pacjentom bardzo młodym i pacjentom w podeszłym wieku. Hiponatremia rzekoma (pseudohyponatraemia) jest stanem, w którym standardowe, laboratoryjne metody oznaczania sodu w osoczu dają fałszywie niskie wyniki. Może wystąpić, kiedy w osoczu jest bardzo wysokie stężenie związków wielkocząsteczkowych, a tym samym zmniejsza się zawartość wody względem całkowitej objętości osocza. Może wystąpić w hiperlipidemii i hiperproteinemii a także u pacjentów z cukrzycą. Dokładne wartości można uzyskać przez uwzględnienie zawartości wody w osoczu. Preparat nie zaburza sprawności psychofizycznej.

Nie stosować preparatu jednocześnie z innymi lekami zatrzymującymi sód w organizmie, ze względu na niebezpieczeństwo wystąpienia hipernatremii.

Nie istnieją przeciwwskazania odnośnie stosowania rozcieńczonego roztworu chlorku sodu w czasie ciąży. Jednak podawanie preparatu powinno odbywać się pod kontrolą lekarza, gdyż roztwór hipertoniczny może mieć szkodliwy wpływ na płód. Nie istnieją przeciwwskazania odnośnie stosowania rozcieńczonego roztworu chlorku sodu w okresie karmienia piersią.

Działania niepożądane mogą wystąpić w razie nieprawidłowej oceny bilansu wodno-elektrolitowego. Najczęściej występowała hipernatremia i hiperchloremia. Miejscowe odczyny ze strony naczyń to ból i zaczerwienienie, jeśli roztwór jest podawany zbyt szybko, lub niewystarczająco rozcieńczony.

W razie przedawkowania preparatu może wystąpić hipernatremia lub hiperchloremia. Nieodpowiednie i nadmierne dożylne podanie chlorku sodu (np. po zabiegach, u pacjentów z zaburzeniami czynności serca lub nerek itp.) może spowodować hipernatremię skutkującą przesunięciem osmotycznym płynów wewnątrzkomórkowych i odwodnieniem narządów wewnętrznych (np. mózgu - co może prowadzić do zakrzepicy i krwotoku). Działania niepożądane związane z nadmiarem chlorku sodu obejmują: nudności, wymioty, biegunkę, kurcze w jamie brzusznej, wzmożone pragnienie, zmniejszenie wydzielania śliny i łez, pocenie się, gorączkę, tachykardię, niewydolność nerek, obrzęk obwodowy i płucny, zatrzymanie oddechu, bóle głowy, zawroty głowy, uczucie niepokoju, drażliwość, osłabienie, drżenie i sztywność mięśni, drgawki, śpiączkę i śmierć. Nadmiar chlorków w organizmie może spowodować utratę wodorowęglanów, co skutkuje zakwaszaniem. Uważne stosowanie dożylne roztworu pozwala na uniknięcie wystąpienia działań niepożądanych. Diuretyki mogą być stosowane w leczeniu obrzęków będących wynikiem przewodnienia izotonicznego, aby uniknąć gromadzenia się płynu i zaburzenia równowagi elektrolitowej należy zastosować odpowiednie leczenie zastępcze. Leczenie hipernatremii hiperwolemicznej wymaga usunięcia sodu z nadmiarem wody. Może to zostać osiągnięte przez wyrównywanie samą wodą strat sodu i wody wywołanych przez diuretyki. Podstawowym celem leczenia jest przywrócenie objętości i składu płynów ustrojowych do normy.

Preparat jest hipertonicznym roztworem chlorku sodu, stosowanym w zaburzeniach gospodarki wodno-elektrolitowej. Jony sodowe i chlorkowe są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Niedobór tych jonów występuje często w odwodnieniu hipoosmotycznym, po nadmiernej utracie z płynami ustrojowymi. Preparat stosowany jest zwykle jako dodatek do innych płynów infuzyjnych zgodnych farmakochemicznie, w celu zwiększenia ilości podawanych jonów bez nadmiernego obciążenia płynami. Jako roztwór hipertoniczny nie powinien być stosowany bez rozcieńczenia.

1 ml koncentratu zawiera 100 mg sodu chlorku.