Profilaktyka powikłań związanych z niedoborem magnezu i/lub wit. B₆ oraz uzupełnianie stwierdzonych niedoborów. Profilaktycznie w stanach przewlekłego zmęczenia fizycznego i psychicznego, nadpobudliwości nerwowej, w sytuacjach wywołujących stres, depresjach, zaburzeniach snu, bólach mięśni, w zapobieganiu miażdżycy i zawałom serca. Profilaktycznie w stanach zwiększonego zapotrzebowania na magnez i wit. B₆ m.in.: w okresie szybkiego wzrostu u dzieci i młodzieży oraz przy intensywnej pracy umysłowej. Uzupełniająco w hipomagnezemii wywołanej nałogowym paleniem tytoniu i spożywaniem alkoholu, długotrwałym stosowaniem leków przeczyszczających, środków antykoncepcyjnych i niektórych preparatów moczopędnych oraz diurezą osmotyczną u chorych na cukrzycę w przebiegu przewlekłej hiperglikemii. Wspomagająco jako uzupełnienie leczenia chorób serca i układu krążenia, takich jak nadciśnienie tętnicze, zastoinowa niewydolność krążenia, zaburzenia rytmu serca, w terapii atonicznych skurczów mięśni i drętwienia kończyn, w stanach depresji nerwowej, a także podczas rekonwalescencji po złamaniach kości lub w kompleksowym leczeniu osteoporozy.

Dzieci: 1-3 lat 2x/dobę po 1/2 tabl.; 4-6 lat 3x/dobę po 1/2 tabl.; 7-10 lat 2x/dobę po 1 tabl. Dorośli: 3x/dobę po 1 tabl. Zalecana dawka lecznicza 5 mg/kg wagi ciała (w przeliczeniu na Mg²⁺), w trzech podzielonych dawkach. Małym dzieciom można podawać tabl. tylko po rozgnieceniu i zmieszaniu z wodą.

Lek należy popić wodą. Tabl. można przepołowić lub rozgnieść.

Nadwrażliwość na magnezu wodoroasparaginian, pirydoksyny chlorowodorek lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężka niewydolność nerek, hipermagnezemia, hiperwitaminoza B₆, blok przedsionkowo-komorowy, zwolniona akcja serca poniżej 50 uderzeń/min., myasthenia gravis, parkinsonizm leczony lewodopą bez stosowania inhibitora obwodowej dekarboksylazy lewodopy, znaczne niedociśnienie tętnicze, zaburzenia wchłaniania z przewodu pokarmowego, biegunka.

Podczas stosowania doustnych preparatów tetracyklin należy zachować 3 h przerwę pomiędzy podaniem antybiotyku i związków magnezu z powodu zmniejszenia wchłaniania tetracyklin z przewodu pokarmowego. Pacjenci z zaburzeniami czynności serca i nerek przed zastosowaniem leku powinni skonsultować się z lekarzem. Nie należy stosować preparatu na czczo, gdyż może spowodować biegunkę. Produkt leczniczy zawiera aspartam-źródło fenyloalaniny. Może być szkodliwy dla pacjentów z fenyloketonurią. Lek nie powoduje zaburzenia sprawności psychofizycznej, zdolności prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.

Magnez zmniejsza wchłanianie teofiliny, tetracyklin, preparatów żelaza, związków fluoru i doustnych leków przeciwzakrzepowych z grupy warfaryny. Fosforany, duże dawki wapnia, nadmiar lipidów, fityniany, zmniejszają wchłanianie magnezu z przewodu pokarmowego. Leki moczopędne, cisplatyna, cykloseryna, mineralokortykosteroidy, nasilają wydalanie magnezu z moczem. Aminoglikozydy, środki zwiotczające oraz kolistyna stosowane jednocześnie z preparatami magnezowymi mogą spowodować porażenie mięśniowe. Na skutek alkalizacji moczu następuje zmniejszenie nerkowego wydalania chinidyny co wiąże się z ryzykiem jej przedawkowania. Wit. B₆ może zmniejszać stężenie fenytoiny w surowicy krwi. Stosowanie cykloseryny, hydralazyny, izoniazydu, penicylaminy i doustnych środków antykoncepcyjnych prowadzi do zwiększenia zapotrzebowania na wit. B₆.

Nie wiadomo, czy lek może powodować zagrożenie dla płodu, ponieważ nie przeprowadzono odpowiednio liczebnych i dobrze kontrolowanych obserwacji u ludzi. Dlatego decyzję o stosowaniu preparatu u kobiet w ciąży i karmiących piersią należy każdorazowo podejmować indywidualnie w stosunku do pacjentki.

Sporadycznie mogą pojawić się zaburzenia żołądkowo-jelitowe, nudności, wymioty, luźne stolce lub zaczerwienienie skóry. Długotrwałe systematyczne przyjmowanie pirydoksyny w dawce 50 mg/dobę może stać się przyczyną obwodowej neuropatii czuciowej, natomiast dawki dobowe powyżej 200 mg mogą prowadzić do niedoboru kwasu foliowego, zaburzeń oddechowych oraz różnego typu dermatoz.

Przy długotrwałym przyjmowaniu leku w dawkach przekraczających zalecane mogą wystąpić nudności, wymioty lub biegunki, spadek ciśnienia krwi i osłabienie mięśniowe.

Magnez zajmuje IV miejsce pod względem ilościowym wśród kationów ustroju człowieka. Zapotrzebowanie u dorosłego człowieka wynosi średnio 5 mg/kg mc./dobę. W stanach znacznych niedoborów, a także w okresie intensywnego wysiłku fizycznego i umysłowego czy też szybkiego wzrostu organizmu dziecka zapotrzebowanie na magnez wzrasta 2-krotnie. Zaledwie 1% ogólnej zawartości znajduje się w przestrzeni wodnej pozakomórkowej, 50% w kościach, a pozostała ilość w innych komórkach organizmu. Prawidłowe stężenie magnezu w surowicy krwi wynosi 0,8-1,05 mmola/l (1,9- 2,5 mg%). Magnez w surowicy krwi występuje w postaci ultraprzesączalnej, w postaci zjonizowanej oraz związanej z białkami. Ilość związana w kompleksie z białkami zależy od pH krwi. Prawidłowa magnezemia jest zależna od podaży z dietą i ograniczenia wydalania magnezu przez przewód pokarmowy i nerki. W przypadku stosowania diety wysokowapniowej i wysokofosforanowej wchłanianie magnezu jest zmniejszone. Prawdopodobny jest udział PTH w regulacji homeostazy magnezu w ustroju. Magnez reguluje przepływ jonów w komórce-zmniejsza pobudliwość nerwowo-mięśniową, działa synergistycznie z jonami wapnia w tworzeniu struktury kości i przeciwdziała procesowi wapnienia tkanek miękkich. Objawami niedoboru magnezu są: nadpobudliwość, trudności z koncentracją uwagi i zasypianiem, zwiększona podatność na stresy oraz zaburzenia pracy mięśni. Niedobór magnezu zwiększa ryzyko nadciśnienia tętniczego, choroby wieńcowej, zawału serca oraz zaburzeń rytmu pracy serca.

1 tabl. zawiera: 70 mg jonów magnezu w postaci magnezu wodoroasparaginianu i 5 mg pirydoksyny chlorowodorku.