Roztw. Produkt leczniczy jest wskazany do stosowania u dorosłych, młodzieży i dzieci w wieku od 1 roku w celu łagodzenia objawów związanych z: alergicznym zapaleniem błony śluzowej nosa, pokrzywki. Tabl. Produkt leczniczy jest wskazany do stosowania u dorosłych i młodzieży w wieku co najmniej 12 lat w celu łagodzenia objawów związanych z: alergicznym zapaleniem błony śluzowej nosa; pokrzywką.

W celu złagodzenia objawów związanych z alergicznym zapaleniem błony śluzowej nosa (w tym z okresowym i przewlekłym alergicznym zapaleniem błony śluzowej nosa) oraz z pokrzywką produkt można przyjmować niezależnie od posiłków. Należy pamiętać, że zapalenie błony śluzowej nosa u dzieci w wieku poniżej 2 lat ma najczęściej podłoże infekcyjne, a nie ma danych, które uzasadniałyby stosowanie produktu w zakaźnym zapaleniu błony śluzowej nosa. Roztw. doustny. Dzieci i młodzież. Dzieci w wieku 1-5 lat: 2,5 ml (1,25 mg) roztw. doustnego raz/dobę. Dzieci w wieku 6-11 lat: 5 ml (2,5 mg) roztw. doustnego raz/dobę. Dorośli i młodzież (w wieku co najmniej 12 lat). 10 ml (5 mg) roztw. doustnego raz/dobę. Doświadczenie z badań klinicznych dotyczących stosowania desloratadyny u młodzieży w wieku 12-17 lat jest ograniczone. W leczeniu okresowego alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa (objawy występują rzadziej niż4 dni w tyg. lub krócej niż przez 4 tyg.) należy postępować zgodne z oceną przebiegu choroby u danego pacjenta w przeszłości, przerwać leczenie po ustąpieniu objawów i wznowić po ich ponownym wystąpieniu. W przewlekłym alergicznym zapaleniu błony śluzowej nosa (objawy występują co najmniej przez 4 dni w tyg. i utrzymują się dłużej niż 4 tyg.) można pacjentowi zaproponować ciągłe leczenie w trakcie okresów ekspozycji na alergen. Roztw. doustny można podawać łyżką miarową (z podziałką wskazującą 2,5 ml i 5 ml) lub strzykawką doustną o pojemności 5 ml. Tabl. powl. Dorośli i młodzież (w wieku co najmniej 12 lat): 1 tabl. raz/dobę niezależnie od posiłków w celu złagodzenia objawów związanych z alergicznym zapaleniem błony śluzowej nosa (w tym z okresowym i przewlekłym alergicznym zapaleniem błony śluzowej nosa) oraz z pokrzywką. Dzieci i młodzież. Doświadczenie z badań klinicznych dotyczących stosowania desloratadyny u młodzieży w wieku 12-17 lat jest ograniczone. W leczeniu okresowego alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa (objawy występują rzadziej niż 4 dni w tyg. lub krócej niż przez 4 tyg.) należy postępować zgodne z oceną przebiegu choroby u danego pacjenta w przeszłości, przerwać leczenie po ustąpieniu objawów i wznowić po ich ponownym wystąpieniu. W przewlekłym alergicznym zapaleniu błony śluzowej nosa (objawy występują co najmniej przez 4 dni w tyg. i utrzymują się dłużej niż 4 tyg.) można pacjentowi zaproponować ciągłe leczenie w trakcie okresów ekspozycji na alergen.

Nadwrażliwość na substancję czynną, na loratadynę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania desloratadyny w roztw. doustnym u dzieci w 1. rż. U dzieci w wieku poniżej 2 lat szczególnie trudno odróżnić alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa od innych postaci zapalenia błony śluzowej nosa. Należy wziąć pod uwagę brak objawów zakażenia górnych dróg oddechowych lub zmian organicznych, a także wywiad, badanie fizykalne oraz wyniki odpowiednich badań laboratoryjnych i testów skórnych. Około 6% dorosłych i dzieci w wieku 2-11 lat ma fenotyp związany z wolnym metabolizmem desloratadyny i stwierdza się u nich większą ekspozycję. Bezpieczeństwo stosowania desloratadyny u dzieci w wieku 2-11 lat z wolnym metabolizmem jest takie samo jak u dzieci z prawidłowym metabolizmem. Nie badano skuteczności desloratadyny u wolno metabolizujących dzieci w wieku poniżej 2 lat. Desloratadynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek. Ten produkt leczniczy zawiera sorbitol, dlatego nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy. W badaniach klinicznych oceniających wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów nie stwierdzono osłabienia sprawności pacjentów otrzymujących desloratadynę. Należy jednak poinformować pacjentów, że w bardzo rzadkich przypadkach niektóre osoby mogą odczuwać senność, co może wpływać na ich zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.

W badaniach klinicznych z zastosowaniem desloratadyny w tabl. nie obserwowano istotnych klinicznie interakcji z jednocześnie stosowaną erytromycyną lub ketokonazolem. W klinicznym badaniu farmakologicznym desloratadyna w postaci tabl. przyjmowana jednocześnie z alkoholem nie nasilała działania alkoholu upośledzającego sprawność psychoruchową.

Desloratadyna nie wykazywała działania teratogennego w badaniach na zwierzętach. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania desloratadyny u kobiet w ciąży, dlatego nie zaleca się podawania produktu leczniczego w czasie ciąży. Desloratadyna przenika do mleka kobiecego, dlatego nie zaleca się jej stosowania u kobiet karmiących piersią.

W ramach badań klinicznych 246 dzieci w wieku od 6 m-cy do 11 lat otrzymywało desloratadynę w syropie. Ogólna częstość działań niepożądanych u dzieci w wieku 2-11 lat po podaniu desloratadyny i po podaniu placebo była podobna. U niemowląt i małych dzieci (w wieku 6-23 m-ce) najczęściej notowanymi działaniami niepożądanymi, które występowały częściej niż w grupie placebo, były: biegunka (3,7%), gorączka (2,3%) i bezsenność (2,3%). W dodatkowym badaniu podanie pojedynczej dawki 2,5 mg desloratadyny w roztw. doustnym dzieciom w wieku 6-11 lat nie wywołało działań niepożądanych.W badaniach klinicznych u dorosłych i młodzieży z zastosowaniem desloratadyny w zalecanej dawce, gdzie zakres wskazań obejmował alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa i przewlekłą pokrzywkę idiopatyczną, działania niepożądane występujące częściej niż po podaniu placebo notowano u 3% pacjentów. Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi, które występowały częściej niż po podaniu placebo, były: uczucie zmęczenia (1,2%), suchość w jamie ustnej (0,8%) i bóle głowy (0,6%). Inne działania niepożądane, notowane bardzo rzadko w okresie po wprowadzeniu produktu do obrotu. Zaburzenia psychiczne: omamy. Zaburzenia układu nerwowego: zawroty głowy, senność, bezsenność, nadmierna aktywność psychoruchowa, napady drgawek. Zaburzenia serca: tachykardia, kołatanie serca. Zaburzenia żołądka i jelit: ból brzucha, nudności, wymioty, niestrawność, biegunka. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zwiększenie stężenia bilirubiny, zapalenie wątroby. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: ból mięśni. Zaburzenia ogólne: reakcje nadwrażliwości (tj. anafilaksja, obrzęk naczynioruchowy, duszność, świąd, wysypka i pokrzywka).

W razie przedawkowania należy rozważyć zastosowanie standardowych metod usunięcia niewchłoniętej substancji czynnej z organizmu. Zaleca się leczenie objawowe i podtrzymujące. W badaniu klinicznym u dorosłych i młodzieży z zastosowaniem dawek wielokrotnych (do 45 mg desloratadyny, co jest dawką 9-krotnie większą niż dawka stosowana w praktyce klinicznej) nie obserwowano działań o znaczeniu klinicznym. Desloratadyna nie jest usuwana z organizmu metodą hemodializy. Nie wiadomo, czy jest ona usuwana w trakcie dializy otrzewnowej.

Desloratadyna jest długo działającym antagonistą histaminy o wybiórczym działaniu na obwodowe receptory H₁, bez właściwości uspokajających. Po podaniu doustnym desloratadyna wybiórczo blokuje obwodowe receptory histaminowe H₁, gdyż nie przenika do OUN.

1 ml roztw. doustnego zawiera 0,5 mg desloratadyny. 1 tabl. zawiera 5 mg desloratadyny.